Wöad & moeziek: Miesjmasj

Refreng:
Wils doe poeffele, poeffele, poeffele, poeffele bikke,
los diech durch d’r bekker, bekker da nit sjtrikke.
Och al bikt heë zieng poeffele zoeë jód.
Ing poeffele is nog lang, ing poeffele is nog lang,
ing poeffele is nog lang jing nonnevóts. (2x)

Iech zoos ins an d’r kaffie, mar iech misset jet d’r bij.
Iech hauw zoenne zin i frisj jebak, jet oes de bekkerij.
‘t Wasser koam miech in d’r mónk, wie iech ing poeffel zoog.
Mar ach, wat woeët iech koad, wie iech ing nonnevóts kroog.

Iech jóng doe noa d’r bekker tseruk en zaat: “Kóm doe ins hij,
iech wool va diech ing poeffel ha, jing anger zouwerij.
Wits doe wat ‘t versjil is, tusje ing poeffel en ing sjtrik ?”
Heë kiekket wie ing vót, ‘t versjil, dat wós heë nit.

Ing poeffel is jing nonnevóts, ing nonnevóts jing sjtrik.
Zal iech óch mar verroane woa d’r ongersjeet i zits ?
En weë miech nit jeleuve wil, deë jeleuft miech da mar nit.
Ing poeffel hat jing vót, mar ing nonnevóts waal ing sjtrik.